Według analiz Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) do 2020 roku depresja będzie drugą najczęstszą przyczyną niepełnosprawności, a do 2030 roku stanie się najczęściej diagnozowaną śmiertelną chorobą. WHO podaje również, że z powodu depresji cierpi aż 350 milionów ludzi na świecie. Dodatkowo szacuje się, że co dziesiąty pacjent zgłaszający się do lekarza pierwszego kontaktu z innymi dolegliwościami, ma pełnoobjawową depresję. Drugie tyle osób cierpi z powodu pojedynczych objawów depresyjnych. Ponad połowa tych przypadków pozostaje nierozpoznana, a spośród osób z rozpoznaną depresją tylko połowa otrzymuje odpowiednie leczenie. Dlatego tak ważna jest znajomość natury i objawów depresji oraz podstaw jej diagnostyki i leczenia.
Jestem beznadziejny, nie dam rady
Depresja może znacząco zakłócić zdolności człowieka do wykonywania codziennych czynności życiowych: praca, nauka, a także zwyczajne codzienne wyzwania. Nieleczone zaburzenie depresyjne może prowadzić do samobójstwa. Ważne jest jednak to, że depresja jest chorobą, którą można szybko zdiagnozować i skutecznie leczyć.
Jednym z czynników pomagających odróżnić ogólnie niski nastrój od depresji, jest długość czasu, z jaką człowiek zmaga się z objawami. Ale co to właściwie oznacza długo?
DEPRESJA oznacza znaczne upośledzenie zdolności człowieka do codziennego funkcjonowania. Jakie są jej objawy?
| Stopniowa utrata radości życia i dotychczasowych zainteresowań |
Pacjenci tracą umiejętność czerpania radości z codziennych rzeczy i wydarzeń. Obojętnieją. Cierpią na nieustanne poczucie pustki i głębokiego, doświadczanego przez większość czasu, smutku.
| Osłabienie energii- brak siły |
Trudności w podejmowaniu codziennych czynności i działań. Przewlekłe zmęczenie z ograniczeniem codziennej aktywności. Niemożność wstania z łóżka, wykonania najprostszych czynności higienicznych, jak ubranie się, umycie, uczesanie.
Utrata poczucia własnej wartości, zaniżona samoocena, poczucie bycia bezwartościowym, niepotrzebnym.
| Objawy dodatkowe |
– zaburzenia snu (najbardziej typowe – wczesne budzenie się, najczęściej między 3, a 5 rano),
– problemy z pamięcią i koncentracją,
– utrata wiary w siebie i/lub pozytywnej samooceny,
– nadmierne poczucie winy, najczęściej nieuzasadnione, a nawet irracjonalne,
– spowolnienie psychoruchowe,
– najczęściej zmniejszenie apetytu i utrata masy ciała (rzadziej nadmierny apetyt),
– myśli samobójcze,
Rozpoznaniem diagnozą i leczeniem depresji powinien zawsze zająć się specjalista. Tymczasem pierwsze symptomy choroby są często przez pacjentów i ich bliskich bagatelizowane. Uznaliśmy za powszechne i naturalne, że jeśli boli ząb idziemy do dentysty, jeśli ucho do laryngologa, oko do okulisty itd. W tym samych kategoriach powinniśmy postrzegać psychiatrę czy psychologa.
Poradnia Zdrowia Psychicznego– zapisz się na konsultację.